2

ชายคนนั้นตัวหนักอึ้ง ร่างกายของเขาทิ้งน้ำหนักทั้งหมดลงมาขณะที่เธอช่วยพยุงเขาให้ยืนตรง เขาพึมพำอะไรบางอย่างในลำคอ แต่ฟังไม่เป็นศัพท์

“นี่” เธอพูดเสียงหอบ “รถคุณอยู่ไหนคะ หรือว่าบ้านคุณอยู่ไหน ชี้ได้ไหม”

ศีรษะของเขาโงนเงนไปด้านข้าง “ร...รถฉัน...” เขาพูดเสียงอ้อแอ้ “อยู่ตรงนั้น...คันสีดำเงาๆ นั่น...”

เรดมองตามนิ้วของเขาไปแล้วก็กะพริบตา

รถยนต์สีดำมันวับที่ดูหรูหราราคาแพงจอดอยู่ริมทาง เป็นรถประเภทที่ดูเหมือนจะสามารถจ่ายหนี้ทั้งหมดของเธอได้ในคราวเดียว คนขับรถในชุดดำล้วนยืนอยู่ข้างรถและเปิดประตูค้างไว้

“คุณผู้หญิง” คนขับรถพยักหน้า “ขอบคุณที่พาเขาออกมาอย่างปลอดภัยครับ”

เรดถอนหายใจพลางเสยผม “งั้นฉันฝากเขาไว้กับคุณเลยนะคะ”

แต่คนขับรถดูมีท่าทีลำบากใจเล็กน้อย “เวลาเมา เขาจะ...รับมือยากน่ะครับ ดื้อด้วย จะไม่ยอมขึ้นรถถ้าคนที่เขาเกาะติดอยู่ด้วยไม่ช่วยพาขึ้น ถ้าไม่เป็นการรบกวนเกินไปนะครับ...” เขาผายมือไปยังเบาะหลัง

เรดลังเล นี่ไม่ใช่ปัญหาของเธอเลยสักนิด เธอควรจะเต้นรำ หาเงินเล็กๆ น้อยๆ แล้วก็กลับบ้าน แต่ดูเหมือนคืนนี้ทุกอย่างจะผิดแผนไปหมด

“ก็ได้ค่ะ” เธอพึมพำพลางกระชับร่างของชายคนนั้นให้แน่นขึ้นแล้วช่วยพยุงเขาเข้าไปในเบาะหลังของรถ

เขาทรุดตัวลงบนเบาะหนังพร้อมกับครางออกมา พึมพำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับแชมเปญและคำโกหก เรดเริ่มจะถอยตัวออกมา—

“แค่นั่งรถไปกับเราจนถึงบ้านก็พอครับ” คนขับรถพูดอย่างนุ่มนวล “แล้วผมจะขับไปส่งคุณทุกที่ที่คุณต้องการ ได้โปรดเถอะครับ เขาไว้ใจคุณ... ด้วยเหตุผลบางอย่าง”

เรดเหลือบมองชายที่หมดสติอยู่ข้างกาย ชุดสูทของเขามีกลิ่นโคโลญกับวิสกี้คลุ้งไปหมด แต่ใบหน้าของเขากลับดูสงบนิ่งในยามนี้

“ก็ได้ค่ะ” เธอพูดเบาๆ พลางขยับตัวเข้าไปนั่งข้างเขา “แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ”

คนขับรถอดไม่ได้ที่จะจ้องมองอย่างเงียบๆ ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

เจ้านายของเขา—นิโค เบลลามี—กำลังยอมให้ผู้หญิงคนหนึ่งสัมผัสตัว พิงร่าง และนำทางเขา

เรื่องแบบนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

นิโคเป็นคนที่แตะต้องไม่ได้และเป็นของต้องห้าม เขาคือทายาทแห่งอาณาจักรเบลลามีและเป็นหนุ่มโสดที่เป็นที่หมายปองมากที่สุดในเมือง

ผู้หญิงไม่ใช่แค่ต้องการเขา แต่พวกเธอทำลายชีวิตตัวเองเพียงเพื่อจะได้เข้าใกล้ บางคนร้องไห้ อ้อนวอน ยึดติดอย่างหมกมุ่น มีไม่กี่คนที่ขู่ว่าจะจบชีวิตตัวเองเมื่อเขาไม่ตอบสนองความรักของพวกเธอ

และมีผู้หญิงคนหนึ่งทำจริงๆ

ทว่าตอนนี้เขากลับ...ยอมให้หญิงแปลกหน้าเจ้าของเรือนร่างโค้งเว้าคนนี้ดึงตัวเขาเข้าไปใกล้โดยไม่มีท่าทีขัดขืนเลยสักนิด ยอมให้เธอนำทาง

คนขับรถรู้ว่าต้องมีอะไรผิดปกติอย่างร้ายแรงแน่ๆ นิโคไม่ได้แค่เมา แต่เขากำลังพยายามหนีหายไปจากอะไรบางอย่าง

และเขาก็รู้ดีว่ามันคืออะไร

คืนนี้เป็นคืนที่พ่อแม่ของนิโคจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อหมั้นหมายกับทายาทสาวแห่งตระกูลวาเลนติโน ผู้หญิงที่เขาแทบไม่เคยคุยด้วยเกินสองประโยคตลอดชีวิต มันไม่ใช่เรื่องของความรัก แต่เป็นเรื่องของอำนาจ

นิโคเกลียดทั้งหมดนั่น

เขาแพ้แอลกอฮอล์ แต่เขาก็ยังดื่ม ดื่มไปถึงเก้าขวดรวด

ราวกับพยายามจะทำให้ตัวเองชาจนหมดสติไปเลย และบางทีเขาก็คงตั้งใจอย่างนั้นจริงๆ

ดังนั้นคนขับรถจึงไม่ได้ซักถามอะไร เขาเพียงแค่มองผู้หญิงที่กำลังช่วยเจ้านายของเขาแล้วพยักหน้าให้ด้วยความนับถืออย่างเงียบๆ

โทรศัพท์ของนิโคเริ่มสั่นขึ้นมาอีกครั้ง เป็นครั้งที่สิบในรอบสองนาที

หน้าจอสว่างวาบขึ้นพร้อมกับคำว่า “แม่” ที่กะพริบอยู่ ตามด้วยเสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าที่คุ้นเคยดังขึ้นอีกครั้ง แล้วก็อีกครั้ง แล้วก็อีกครั้ง

เรดเหลือบมองโทรศัพท์ในมือของเขา—มีสายที่ไม่ได้รับเกือบร้อยสาย ทั้งหมดมาจากชื่อเดียวกัน ตามมาด้วยข้อความที่ยังไม่ได้อ่านอีกเป็นกระตั้ก

“ให้ตายสิ” เธอพึมพำกับตัวเอง

คนขับรถถอนหายใจเบาๆ จากเบาะหน้า “เขาสั่งผมไว้ว่าห้ามรับครับ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม”

เรดเลิกคิ้ว “จากแม่ของเขาเองเนี่ยนะ”

“ท่านคือสาเหตุที่เขาดื่มเหล้าจนเกือบตายในคืนนี้ครับ” คนขับรถพูดโดยยังคงมองถนนเบื้องหน้า “เจ้านายบอกว่าถ้าผมรับสายจากพวกเขาแม้แต่สายเดียว ผมโดนไล่ออกแน่ ท่านบอกว่ายอมไปตื่นนอนในคูน้ำเสียยังดีกว่า”

เรดไม่รู้จักผู้ชายคนนี้เลยสักนิด แต่การเฝ้ามองเขาที่ทรุดตัวลงนั่งเงียบ ๆ ศีรษะพิงกับกระจกหน้าต่างราวกับพยายามจะหายไปจากโลกใบนี้ ทำให้เธอเข้าใจอะไรบางอย่าง

ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับครอบครัว... มันคงเป็นปัญหาสะสมมานาน

รถแล่นมาจอดหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่โตมโหฬารจนเรดคอแห้งผาก เสาที่สูงกว่าสิ่งใดที่เธอเคยเห็นเรียงรายอยู่ด้านหน้า และทิวแถวของรถยนต์หรูหราก็ส่องประกายระยิบระยับอยู่ใต้แสงไฟสีทองนวลตา แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาเธอได้จริง ๆ คือป้ายเรืองแสงขนาดใหญ่ที่ประตูทางเข้า

ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวเบลลามี่

งานเลี้ยงหมั้นของนิโคและบรีเอล

หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ

หมั้นเหรอ?

เธอหันไปมองผู้ชายข้าง ๆ—ยังคงนั่งหลังค่อม ยังคงเมาไม่ได้สติ

ทำไมผู้ชายคนหนึ่งถึงได้เมาหัวราน้ำในคืนที่เขาควรจะฉลองความรักกันล่ะ?

เรดกอดกระเป๋าเป้แน่นขึ้น

ที่นี่ดูเหมือนหลุดออกมาจากในหนัง ทุกอย่างมีแต่กลิ่นของเงิน กลิ่นของอำนาจ แล้วดูฉันสิ เพิ่งลงจากเสาเต้นแล้วมายืนอยู่ท่ามกลางเทพนิยายฉบับมหาเศรษฐีที่พังไม่เป็นท่า

เธอกัดริมฝีปาก

ฉันไม่ควรมาอยู่ที่นี่เลยจริง ๆ

รถยังไม่ทันจอดสนิทดี คนขับรถก็หันมาหาเธอด้วยน้ำเสียงที่ทั้งต่ำและระแวดระวัง

“คุณผู้หญิงไม่ควรเข้าไปครับ จริง ๆ นะครับ เดี๋ยวผมจัดการเขาต่อเอง”

เรดพยักหน้า พลางแง้มประตูรถเตรียมออกไป เธอไม่อยากเจอปัญหา แต่ขณะที่พยายามจะแทรกตัวออกไปนั้นเอง มือแข็งแรงข้างหนึ่งก็คว้าข้อมือเธอไว้

นิโค

เขาไม่ได้บีบแรง แต่ก็หนักแน่นพอที่จะทำให้เธอตัวแข็งทื่อ

“อย่า... ไป” เขาพูดเสียงอ้อแอ้ ดวงตาฉ่ำเยิ้ม ลมหายใจคลุ้งไปด้วยกลิ่นวิสกี้ “เธอต้องไปกับฉัน”

“คุณผู้ชายครับ เธอไม่ควรจะเข้าไปจริง ๆ—” คนขับรถพยายามอีกครั้ง

“ฉันบอกให้ถอยไปไง!” นิโคตวาดลั่น เสียงแหลมพอที่จะทำให้คนที่อยู่ใกล้ทางเข้าหันมามอง ท้องของเรดบิดมวน เธอไม่ชอบเป็นจุดสนใจ

แต่เธอก็ไม่มีโอกาสได้โต้เถียง นิโคฉุดกระชากเธอตรงไปยังคฤหาสน์แล้ว

รองเท้าบูตของเธอดังกระทบพื้นหินอ่อนเบา ๆ ขณะที่พวกเขาก้าวเข้าไปในโถงทางเดินโอ่อ่า—แชนเดอเลียร์หรูหรา วงดนตรีควอเทต กำลังบรรเลงเพลงช้า ๆ และผู้คนที่แต่งตัวดีเกินไปมากมายกำลังจิบแชมเปญ กลิ่นน้ำหอมราคาแพงอบอวลอยู่ในอากาศ

หัวใจของเรดเต้นระรัว

ฉันมาทำอะไรที่นี่เนี่ย?

ทุกสายตาเริ่มหันมามอง ผู้คนกำลังจ้องมอง และเธอก็อยู่ตรงนั้น—เดินอยู่ข้าง ๆ ว่าที่เจ้าบ่าวที่เสื้อเชิ้ตหลุดลุ่ย เข็มขัดหลวมโพรก ริมฝีปากเปื้อนคราบแอลกอฮอล์ เขาพิงเธอราวกับว่าเธอเป็นของเขา

ฉันไม่เหมาะกับที่นี่เลย เธอกระวนกระวายในใจ กอดกระเป๋าเป้แน่นขึ้น พลันตระหนักได้ว่าตัวเองดูแปลกแยกจากที่นี่มากแค่ไหน ฉันก็แค่ผู้หญิงจากคลับคนนั้น...

ความเงียบเข้าปกคลุมทั่วทั้งห้องขณะที่นิโคก้าวขึ้นบันไดสั้น ๆ ที่นำไปสู่ใจกลางห้องบอลรูม

แม่ของเขาอ้าปากค้างจากอีกฟากของห้อง พ่อของเขาตัวแข็งทื่อ ส่วนบรีเอล ผู้หญิงในชุดราตรีสีเงิน กะพริบตาถี่ ๆ ราวกับเห็นผี

จากนั้น นิโคก็ยกมือที่สั่นเทาขึ้นแล้วชี้มาที่เรด

“นี่... นี่คือภรรยาของผม” เขาพูดเสียงอ้อแอ้ ถ้อยคำหลุดร่วงออกมาเหมือนก้อนหิน “ผมจะไม่หมั้น ผมแต่งงานแล้ว”

เสียงสูดลมหายใจดังขึ้น เสียงฮือฮาด้วยความตกตะลึงดังก้องไปทั่ว

เรดตัวแข็งทื่อ

ภรรยา?

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะเนี่ย? หัวใจของเรดกระหน่ำซี่โครงราวกับพยายามจะหนีออกมา

ฉันแค่ช่วยเขา... ฉันแค่พาเขาออกมาจากปัญหานะ! แล้วตอนนี้เขามาเรียกฉันว่าภรรยาเนี่ยนะ? ต่อหน้าทุกคน? ในคฤหาสน์บ้า ๆ ที่เต็มไปด้วยคนที่ใส่เพชรและถือแก้วแชมเปญเหมือนเกิดมาพร้อมกับมัน?

เธอรู้สึกว่าลำคอตีบตันเมื่อทุกคนหันมาจ้องจับผิด กระซิบกระซาบ คงกำลังสงสัยว่าเธอเป็นใครมาจากไหนแล้วไปเอาเสื้อผ้าพวกนี้มาจากไหน

ผู้ชายคนนี้คือตัวอันตรายเดินได้ในรองเท้าแบรนด์เนมชัด ๆ

เธอเหลือบมองนิโค—เสื้อเชิ้ตเปิดครึ่งตัว ยิ้มกริ่มเหมือนคนโง่ขี้เมา มือของเขายังคงวางอยู่บนเอวเธอ

นิโคหันมาหาเธอพร้อมรอยยิ้มงัวเงียและบิดเบี้ยว

“บอกพวกเขาสิ ที่รัก”